Ozdobna pocztówka (z tłoczonym ornamentem) przedstawiająca Długi Targ widziany od strony Zielonej Bramy. W centralnej części smukła wieża Ratusza Głównego Miasta.

Widok na ulicę Długą. Po prawej stronie chodnik pełen ludzi, oraz para która patrzy na fotografa. W centralnej części smukła wieża Ratusza Głównego Miasta. Obieg 1920 rok.

Wieża Ratusza Głównego Miasta, widoczny też szczyt Dworu Artusa.

(Sala Rady), Sala Czerwona była mniej reprezentacyjna niż sala biała. Jednakże jej rola była w dawnym ratuszu ważniejsza. W Sali Czerwonej odbywały się obrady Rady Miejskiej.

Schody i portal z herbem Gdańska nad wejściem do Ratusza Głównego Miasta. Widok od strony ulicy Długiej (Langgasse).

Widok z Bramy Długoulicznej (Złotej) na ulicę Długą, Widoczny Ratusz Głównego Miasta. Widoczne po obu stronach ulicy nazistowskie dekoracje i hitlerowskie flagi.

Budynki należące do zespołu Dworca Głównego w Gdańsku. Widoczny budynek poczty oraz budynek inspekcji kolejowej. W oddali widoczny gmach Szkoły Wojennej.

Sala Czerwona w Ratuszu Głównego Miasta. Mniej reprezentacyjna niż Sala Biała. Jednakże jej rola była w dawnym ratuszu ważniejsza. W sali czerwonej odbywały się obrady Rady Miejskiej.

Górujący nad kamieniczkami Głównego Miasta Gdańska kościół Wniebowzięcia NMP - największy ceglany kościół w Europie. Halowy (bez wewnętrznych podziałów) z wysoką na 80 m wieżą. Określany był niegdyś mianem fary Głównego Miasta. Jego budowa trwała ponad 150 lat - od połowy XIV w. do początku XVI w. Pocztówka w obiegu od 23 VI 1921 r.

Kościół św. Jana wzniesiony w 2 poł. XIV w. na miejscu wcześniejszej kaplicy. Początkowo filialny względem kościoła św. Katarzyny, w 2 ej poł. XV w. parafialny dla północnej części głównego miasta.

Pocztówka dwuobrazkowa przedstawiająca gmach dworca głównego otwarty w 1900 r. oraz nowy budynek Państwowej Rzemieślniczej szkoły Dokształcającej, oddany do użytku w 1897 r. przy ul. Wielkie Młyny 11 /13.

Widok na Główne Miasto z górującą nad nim wieżą kościoła Wniebowzięcia NMP oraz Ratusza Głównego Miasta. Na pierwszym planie widoczne likwidowane nowożytne fortyfikacje miasta, na których miejscu powstaną wkrótce dwie reprezentacyjne ulice: St. Elisabethwall i Dominikswall (ob. Wały Jagiellońskie). Na drugim planie budowa Komendantury Garnizonu Pruskiego.

Panorama miasta Gdańska widziana od południowego zachodu. Na pierwszym planie budynek Prezydium Policji oddany do użytku w 1905 r. Nad Głównym miastem góruje potężna sylwetka średniowiecznego kościoła Wniebowzięcia NMP. Po jego lewej stronie widoczna wieża kościoła św. Jana, zaś po prawej - Ratusza Głównego Miasta. Widoczna również kopuła Wielkiej Synagogi, wychodząca zza Prezydium Policji.

Górujący nad kamieniczkami Głównego Miasta średniowieczny kościół Wniebowzięcia NMP, którego początki budowy sięgają czasów krzyżackich i lokacji Głównego Miasta. Budowa trwała aż do początku XVI w. Wieża swą obecną wysokość osiągnęła w 2 poł. XV w.

Pocztówka pokazuje fasadę zachodnią Żurawia - od strony ul. Szerokiej. Żuraw (wzniesiony w XV w.,) pełnił kilka funkcji: dźwigu do rozładowywania statków, bramy miejskiej (jednej z kilku wodnych bram Głównego Miasta) oraz był jedną z budowli obronnych - we wnętrzach baszt mieściły się strzelnice przystosowane do ciężkiej i lekkiej broni palnej.

Panorama Gdańska (Głównego Miasta) z charakterystyczną wieżą kościoła Wniebowzięcia NMP. Po lewej stronie widoczny gmach, w którym w po utworzeniu II WMG mieściła się siedziba Wysokiego Komisarza Ligi Narodów.

Hol głównego gmachu Politechniki Gdańskiej.

Widok na Ratusz Głównego Miasta przez przelot Zielonej Bramy.

Część środkowa ołtarza głównego znajdującego się w prezbiterium Kościoła Wniebowzięcia NMP na terenie Głównego Miasta w Gdańsku. W tej części ołtarza została ukazana scena ukoronowania Najświętszej Maryi Panny. Ołtarz został wykonany pod kierunkiem rzeźbiarza Michaela z Augsburga przebywającego w Gdańsku 1510 – 1526. Dzieło zostało ukończone w 1517 r.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.

Na zdjęciu widoczny jest ceglany, gotycki kościół św. Jana zbudowany w północnej pierzei ul. Świętojańskiej (u zbiegu z ul. Minogi). Początek budowy datuje się na 1370 r. (w miejscu wcześniej wybudowanej kaplicy). Najpierw był filialnym wobec kościoła św. Katarzyny na Starym Mieście; od 1454 r. parafialny dla płn. części Głównego Miasta. Na zdjęciu ukazane są także szczyty kamienic wznoszących się w sąsiedztwie kościoła, od strony wschodniej (otaczających ob. Zaułek Zachariasza Zappio).

Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Sień Główna znajdująca się na I piętrze Ratusza Głównego Miasta Gdańska (przy ul. Długiej 46). Misternie rzeźbione dębowe schody prowadzą na II piętro. Malowidło umieszczone niegdyś na suficie nie przetrwało II wojny światowej (ob. znajduje się tam obraz wykonany przez Józefę Wnukową przedstawiający wjazd Jana III Sobieskiego do Gdańska w 1677 r.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Gdańsk, reprezentacyjna ulica Głównego Miasta, czyli Długi targ wraz z Zieloną Bramą.

Powstał po 1342 r. , jako miejsce sprzedaży świeżych ryb mieszkańcom Głównego Miasta. Zwany był też Targiem Kartoflowym lub Kartoflano – Rybnym. Począwszy od 1360 r. był stopniowo zasiedlany. Zwany był wtedy „twergasse versus castrum” ; graniczył z pd. zachodnim narożnikiem obwarowań zamku krzyżackiego. W XIV w. był miejscem Jarmaków św. Dominika. Na początku wojny trzynastoletniej został zburzony zamek wraz z jego fortyfikacjami. Na fundamentach krzyżackiej Baszty Rybackiej gdańszczanie wznieśli Basztę Łabędź. W XVI w. zabudowano posesje nad Motławą – powstał wtedy Pomost Rybacki, zwany obecnie Rybackim Pobrzeżem. Po drugiej wojnie światowej nie odbudowano wspomnianych zabudowań. W ich miejscu w 1989 r. odsłonięto pomnik kmdr. Tadeusza Ziółkowskiego. Na pocztówce widoczna jest Baszta Łabędź; teren ujęty w dolnej części zdjęcia zwany jest Zamczyskiem. Tam znajdował się w XII – XIII w. gród książąt pomorskich, potem zamek krzyżacki.

Ulica Świętojańska została wytyczona na Głównym Mieście w 1349 r. W pierzei północnej wybudowano najpierw kaplicę, następnie w 1370 r. zaczęto wznosić na jej miejscu murowany kościół św. Jana. Początkowo filialny względem kościoła św. Katarzyny, od 1454 r. parafialny dla północnej części Głównego Miasta.

Wejście wraz z ozdobnym portalem (wykonanym przez Daniela Eggerta) do Ratusza Głównego Miasta przy ul. Długiej.

Widok na Ratusz od strony wschodniej. Najstarsze fragmenty ratusza pochodzą z lat 1327–1336. Widoczne przedproża sąsiednich kamienic.

Widok na ciąg kamienic przy Stadtgraben (obecnie Podwale Grodzkie) naprzeciw Dworca Głównego. Obieg 1904 r.

Twierdza w Gdańsku nad Martwą Wisłą, dawniej położona przy głównym wejściu do portu gdańskiego przy ujściu głównego ramienia Wisły do Morza Bałtyckiego.

Długi Targ z Ratuszem Głównego Miasta. Widoczne tramwaje i liczne powozy. Obieg 1901 r.

Zimowy widok Dworca Głównego. Dworzec został wybudowany w latach 1894 - 1900 w stylu gdańskiego renesansu. Obieg po 1905 r.

Zabudowa naprzeciw Dworca Głównego, z lewej widoczny wylot Targu Kaszubskiego (Kassubischer Markt), z prawej ulicy Karmelickiej (Karmelitergasse). Pocztówka sprzed 1905 r.

Górujący nad kamieniczkami Głównego Miasta Gdańska kościół Wniebowzięcia NMP - największy ceglany kościół w Europie. Halowy (bez wewnętrznych podziałów) z wysoką na 80 m wieżą. Określany był niegdyś mianem fary Głównego Miasta. Jego budowa trwała ponad 150 lat - od połowy XIV w. do początku XVI w. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".

Sień Główna znajdująca się na I piętrze Ratusza Głównego Miasta Gdańska (przy ul. Długiej 46). Misternie rzeźbione dębowe schody prowadzą na II piętro. Malowidło umieszczone niegdyś na suficie nie przetrwało II wojny światowej (ob. znajduje się tam obraz wykonany przez Józefę Wnukową przedstawiający wjazd Jana III Sobieskiego do Gdańska w 1677 r. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".

Widok z Długiego Targu (Lange Markt) na budynek Ratusza Głównego Miasta i fontannę Neptuna. Nad dachami kamienic widoczna masywna sylwetka Kościoła Mariackiego. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".

Widok na ulice Długa. W tle majaczy wieża Ratusza Głównego Miasta. Z prawej strony widoczny gmach poczty. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".

Widok Gdańska z Biskupiej Górki (Bischofsberg) z dominującymi nad miastem wieżami kościołów św. Katarzyny, św. Mikołaja, św. Jana, Mariackiego, Ratusza Głównego Miasta i Wielkiej Synagogi. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".