Fragment Parku Oruńskiego z widocznym na zdjęciu stawem. Założenie parkowe z dworem należało przez kilkaset lat do gdańskich rodzin patrycjuszowskich. Zniszczone w 1813 r. Kolejny właściciel, F. A. Th. Hoene po 1814 r. odbudował dwór, przywrócił świetność założenia parkowego. Jego córka, Emily Hoene w 1917 r. przekazała posiadłość testamentem miastu.

Dawna posiadłość - Ludolphine - wydzielona w XVIII w. ze Stawowia (ob. w granicach Sopotu). Dwór z oficyną, budynki gospodarcze, założenie parkowe. Ob. adres: ul. Czyżewskiego 29 / 31. Przed II wojną siedziba Ewangelickiego Związku Diakonisek, które urządziły tu dom wypoczynkowy. Ob. użytkowane przez Akademię Wychowania Fizycznego i Sportu, część założenia parkowego należy do Zespołu Szkół Architektury Krajobrazu i Handlowo - Usługowych im. Władysława Szafera.

Dawna posiadłość - Ludolphine - wydzielona w XVIII w. ze Stawowia (ob. w granicach Sopotu). Dwór z oficyną, budynki gospodarcze, założenie parkowe. Ob. adres: ul. Czyżewskiego 29 / 31. Przed II wojną siedziba Ewangelickiego Związku Diakonisek, które urządziły tu dom wypoczynkowy. Ob. użytkowane przez Akademię Wychowania Fizycznego i Sportu, część założenia parkowego należy do Zespołu Szkół Architektury Krajobrazu i Handlowo - Usługowych im. Władysława Szafera.

Przystań starogardzkiego Towarzystwa Wioślarskiego. Przystań zlokalizowana była na południowym brzegu Wierzycy, na zachód od Mostu Parkowego. Towarzystwo Wioślarskie powstało w 1891 roku.

Stary dom (dawna gospoda) nad Wierzycą, powyżej Mostu Parkowego.

Dawna gospoda nad Wierzycą (powyżej Mostu Parkowego).

Przystań założonego w 1891 roku Towarzystwa Wioślarskiego. Zbudowano ją na południowym brzegu Wierzycy, na zachód od Mostu Parkowego.