Pierwsza wzmianka o młynie przy ul. Spacerowej 18 pochodzi z 1594 r. Na pocztówce jest staw młyński, w tle Pachołek z wieżą widokową.

Wzgórze Pachołek (100, 5 m) z murowaną neogotycką wieżą widokową ufundowaną w 1882 r. przez cesarza Wilhelma I; wysadzoną w powietrze przez Niemców 23 III 1945 r. W jej miejsce ustawiono w 1945 r. wieżę o żeliwnej konstrukcji (zmodernizowaną w 2009 r.) U stóp wzgórza opat Joseph von Hohenzollern kazał wybudować murowany dwór (w miejsce budynku wyburzonego w 1816 r.), który ob. pełni funkcję domu mieszkalnego.

Dawny rynek, czyli ob. ul. Stary Rynek Oliwski. Widoczny przystanek tramwajowy, do którego wsiadają dzieci. Widoczne drobne stragany oraz wóz zaprzężony w konia. Na dalszym planie Wzgórze Pachołek (wys. 100, 8 m n. p. m.) z murowaną, neogotycką wieżą widokową, ufundowaną w 1882 r. przez cesarza Wilhelma I. Pocztówka w obiegu od 16 VI 1919 r.

Stary Rynek w Oliwie, w głębi wzgórze Pachołek z wieżą widokową. Widać również zabudowania młyna (szachulec).

Na zdjęciu widoczny jest most (nad Potokiem Oliwskim) w ciągu ul. Stary Rynek Oliwski. W głębi widoczne jest Wzgórze Pachołek (100, 8 m wysokości) z charakterystyczną murowaną, neogotycką wieżą widokową ufundowaną przez cesarza Wilhelma I w 1882 r. Pocztówka w obiegu od 23 VIII 1911 r.

Pocztówka pokazuje dawny rynek w Oliwie. Widać kamieniczki przy rynku, wozy ciągnięte przez w konie, przekupki sprzedające swoje towary oraz tramwaj. W głębi Wzgórze Pachołek (100, 8 m wysokości) z charakterystyczną murowaną neogotycką wieżą widokową ufundowaną przez cesarza Wilhelma I w 1882 r.

Oliwa w zimowej szacie. W głębi po lewej stronie widać Wzgórze Pachołek (100, 8 m wysokości) z charakterystyczną murowaną, neogotycką wieżą widokową ufundowaną przez cesarza Wilhelma I w 1882 r.

Pocztówka przedstawiająca najważniejsze budynki żuławskiej wsi Suchy Dąb.Osada została lokowana na prawie niemieckim w 1350 roku. W prawym górnym rogu gospoda Leberechta Kopittke.. Poniżej siedziba NSDAP (obecnie Urząd Gminy Suchy Dąb). Obok późnogotycki kościół ze strzelistą szachulcową wieżą. Zniszczony w 1945, został odbudowany w latach siedemdziesiątych XX wieku. Kościół zbudowany jest na lewym brzegu Motławy.Przed II wojną światową była tu osobna osada - Ostrowite (Osterwick).

Na pocztówce przedstawiono: dom podcieniowy E. Blecha, mieszczący gospodę i sklep mięsny, Barokowy budynek dawnej plebani, mleczarnię oraz gotycki kościół z późniejszą rokokową wieżą o konstrukcji szachulcowej.

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.

Gdańsk Stare Miasto, ul. Podmłyńska, kościół św. Katarzyny zbudowany w 1227 - 1239, rozbudowany po 1379. Ceglany, trójnawowy z wieżą zwieńczoną barokowym hełmem Jacoba van den Blocke' a.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Fragment Górnego Wrzeszcza z charakterystyczną, strzelistą wieżą kościoła św. Piotra i Pawła przy ul. Sobótki 20 (poświęcony 6 X 1899 r.), jako parafialny nowej parafii ewangelickiej. Dziś parafialny katolickiej parafii wojskowo - cywilnej Matki Odkupiciela. Na pocztówce, na dalszym palnie widoczna Góra Jana (inaczej zwana Wzgórzem Zinglera lub Lisim Wzgórzem). Pocztówka w obiegu od 6 X 1903 r.

Fragment Wrzeszcza Górnego widziany zapewne ze Wzgórza Zinglera (zwanego też Lisim Wzgórzem lub Górą Jana) z górującą wieżą dawnego kościoła (ewangelickiego) Lutra (ob. katolicki kościół św. Piotra i Pawła) oraz w oddali po lewej stronie - wieżą katolickiego kościoła Najświętszego Serca Jezusa.

Górujący nad kamieniczkami Głównego Miasta Gdańska kościół Wniebowzięcia NMP - największy ceglany kościół w Europie. Halowy (bez wewnętrznych podziałów) z wysoką na 80 m wieżą. Określany był niegdyś mianem fary Głównego Miasta. Jego budowa trwała ponad 150 lat - od połowy XIV w. do początku XVI w. Fotografia pochodzi z albumu "Danzig und Umgebung in Bildern".