Wielki Młyn zbudowany został przez Krzyżaków na Starym Mieście, jako młyn zbożowy na wysepce zwanej tarczą (utworzonej przez ramiona Kanału Raduni). Po raz pierwszy wzmiankowany w 1364 r. W 1880 r. zainstalowano w nim napęd parowy, który zastąpił koła młyńskie. Młyn był czynny do 1945 r. Odbudowany po zniszczeniach pełnił funkcje magazynowe oraz wystawowe. Następnie otwarto w nim dom handlowy. Obecnie trwa adaptacja do funkcji muzealnych.

Gdańsk, Stare Miasto ul. Wielkie Młyny - widoczny Wielki Młyn oraz wieżyczkę nieistniejącej Państwowej Szkoły Rzemiosł

Malowniczy fragment Leśnego (Krzaczastego) Młyna wraz ze stawem młyńskim. Ze względu na specyficzny mikroklimat wybudowano na tym terenie Dom Kuracyjny dla osób z chorobami dróg oddechowych, w którym po II wojnie światowej otwarto internat Państwowego Pedagogium. Obecnie teren ten znajduje się w obrębie Miejskiego Ogrodu Zoologicznego.

Pierwsza wzmianka o młynie i stawie w Dolinie Schwabego pochodzi z 1597 r. Właścicielem był Kacper Jenisch, a dwór i ogród należał do konwentu cysterskiego.

Wielki Młyn oraz z prawej strony nieistniejący budynek Państwowej Szkoły Rzemiosł

Leśny (Krzaczasty) Młyn - teren niegdyś należący do cystersów oliwskich, wypuszczany w dzierżawę. Na tym obszarze znajdowały się dwa młyny: XXIII i XXIV na Potoku Rynarzewskim. Ten drugi nie zachował się. Na początku XX w. w tej okolicy wybudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia dróg oddechowych, zaś młyn XXIII przystosowano do produkcji prądu. W 1945 r. (po zakończeniu II wojny) w dawnym Domu Kuracyjnym urządzono internat Państwowego Pedagogium. Po powstaniu Miejskiego Ogrodu Zoologicznego, teren ten znalazł się w jego obrębie.