Kościół poświęcono w 1920 r. i nazwany został kościołem Pojednania (Versöhnungkirche) na znak dziękczynny zwycięstwa nad Francją w 1871 roku. Styl neogotycki, ul. Leśna 5.

Brzeźno Wielkie-wieś kociewska położona w gminie Starogard Gdański. Na pocztówce widzimy zabudowę wiejską skoncentrowaną wokół drogi. W górnym rogu przedstawiono gospodę Mielcarzyńskiego. Poniżej budynek szkoły, mieszczący również agencję pocztową.

Na pocztówce widoczny jest plac Dominikański powstały po wyburzeniu zniszczonego w 1813 r. klasztoru dominikanów. Był on wykorzystywany przez pruskie wojsko jako plac musztry. Z końcem XIX w. wybudowano na nim Halę Targową, oddaną do użytku w 1896 r. Zdjęcie to zostało wykonane jeszcze przed zabudowaniem placu. Widzimy na nim - otaczający plac od południa - gotycki, ceglany kościół św. Mikołaja wzniesiony w pierwszej poł. XIV w., a obok niego dwie baszty – relikty średniowiecznych murów otaczających Główne Miasto od północy. Okrągła baszta nosiła miano Dominikańskiej; w XIX w. żartobliwie nazywano ją „Donicą” od porastającej ją roślinności. Znajdowała się w pobliżu okien kuchni klasztornej (klasztor został zniszczony w 1813 r. i nie już odbudowano go), stąd inna nazwa tej baszty: „Kiek in de Kok). Druga baszta – nakryta stożkowym dachem – otrzymała po II wojnie nazwę „Jacek” pochodzącą od patrona dominikanów, św. Jacka Odrowąża. Dominikanie posługiwali w kościele św. Mikołaja od średniowiecza do 1833 r. ; ponownie przejęli świątynię po II wojnie. Pocztówka znajduje się w obiegu od 1898 r.

Osiek- duża, gminna wieś kociewska w powiecie starogardzkim. W górnej części pocztówki widzimy stary budynek szkoły w Osieku. Obok panorama wsi od strony Jeziora Osiek. Na pierwszym planie łódź z pasażerami -być może jest to rodzina rybaków. Na dole zajazd J. Lomotha (Później właścicielem tego gościńca był Franz Liedtke) i neogotycki kościół p.w. św. Rocha.

Gotycki kościół pw. św. Mateusza z XIV wieku. Widok od strony Wierzycy.

Kościół ewangelicki Zbawiciela wybudowano na Siedlcach po utworzeniu tam parafii ewangelickiej w 1895 r. Otwarcia dokonano 17 IX 1901 r. z udziałem cesarzowej Augusty, żony Wilhelma I. Zniszczony w 1945 r., rozebrano pozostałości w latach 1955 - 57.