Wielki Młyn zbudowany został przez Krzyżaków na Starym Mieście, jako młyn zbożowy na wysepce zwanej tarczą (utworzonej przez ramiona Kanału Raduni). Po raz pierwszy wzmiankowany w 1364 r. W 1880 r. zainstalowano w nim napęd parowy, który zastąpił koła młyńskie. Młyn był czynny do 1945 r. Odbudowany po zniszczeniach pełnił funkcje magazynowe oraz wystawowe. Następnie otwarto w nim dom handlowy. Obecnie trwa adaptacja do funkcji muzealnych.

Dom Zdrojowy stanął w Oliwie na początku XX w. przy dzisiejszej Podhalańskiej (Bergstrasse).

Leśny (Krzaczasty Młyn) - dawna własność cystersów oliwskich, wypuszczana w dzierżawę. Po kasacie opactwa, własność państwowa. Na początku XX w. zbudowano tu Dom Kuracyjny dla cierpiących na schorzenia dróg oddechowych, a dawny młyn przystosowano do produkcji prądu. Po II wojnie światowej w dawnym Domu Kuracyjnym umieszczono internat Państwowego Pedagogium; ob. budynek ten znajduje się na terenie Miejskiego Ogrodu Zoologicznego.

Murowana, ceglana, neogotycka wieża widokowa na Wzgórzu Pachołek ufundowana (w miejsce wcześniejszego pawilonu widokowego) przez cesarza Wilhelma I. Wieża ta została wysadzona przez Niemców 23 III 1945 r. W jej miejsce w 1975 r. ustawiono nową, o metalowej konstrukcji (zmodernizowana w 2009 r.).

Dwór Ernsttal (Dwór Młyna XIV) – zabytkowy dwór w Oliwie. Został zbudowany w końcu XVIII wieku na planie prostokąta w stylu klasycystycznym. Obok (po prawej) kuźnia wodna.

Spichlerz Opacki (widok od strony katedry) zbudowany w 1723 r., na miejscu dwóch wcześniejszych budynków. Trzykondygnacyjny, barokowy. Po II wojnie światowej składnica konserwatorska, od 1988 r. siedziba Muzeum Etnograficznego (oddział Muzeum Narodowego). Do budynku spichrza przylega stara, ceglana brama prowadząca do Parku Oliwskiego (od 1955 r. - im. Adama Mickiewicza). Pocztówka w obiegu od 28 IX 1934 r.