Pocztówka dwuobrazkowa przedstawiająca fragmenty Parku Oliwskiego (od 1955 r. im. Adama Mickiewicza), zwanego niegdyś Parkiem Królewskim lub Klasztornym. Na pierwszym zdjęciu aleja ujęta w szpaler równo strzyżonych drzew, z której niegdyś widać było Zatokę Gdańską (tzw. Książęcy Widok). Na drugim zdjęciu jedna z dwóch grot szeptów, które były usytuowane na przeciwko siebie - po obu stronach alejki.

Widok na spichrz klasztorny (obecnie mieści się w nim Oddział Etnografii Muzeum Narodowego w Gdańsku), zwany Opackim. Przed nim stoi wiatrak, współcześnie nie istnieje.

Park Oliwski - od 1955 r. im. Adama Mickiewicza. Teren 13 ha, pomiędzy ul. Opacką a Opata Rybińskiego. Początki parku na tym terenie sięgają XVI w. , kiedy to przy rezydencji opackiej powstał ogród. W XVIII w. z inicjatywy opata Rybińskiego powstał rokokowy ogród; dalsze przekształcenia tego terenu dotyczą przełomu XVIII i XIX w. i są związane z pracami ogrodnika Saltzmanna. Na pocztówce pokazana jest jedna z alej parkowych z równo przystrzyżonymi drzewami oraz krzewami, którą spaceruje kobieta z dzieckiem.

Najstarsza część budynku, tzw. Stary Pałac, powstała w XV wieku, w stylu gotyckim. Z lewej strony katedra.

Widok na bramę w Parku Oliwskim. Brama przylega do budynku Spichrza Opackiego wybudowanego w 1723 r. na miejscu dwóch wyburzonych budynków.

Park Oliwski - od 1955 r. im. Adama Mickiewicza. Początki parku na tym terenie sięgają XVI w. , czyli utworzenia ogrodu przylegającego do rezydencji opackiej. W XVIII w. przekształcono go w rokokowy ogród. Dalszym przekształceniom poddano na przełomie XVIII i XIX w., kiedy to powstały kręte alejki, mostki, pagórki, altany, kaskada na Potoku Oliwskim. W XIX w. park przekształcono w ogród dendrologiczny. Na pocztówce pokazana jest jedna z parkowych alej z równo przystrzyżonymi drzewami oraz krzewami.