Karta pocztowa przedstawiająca parę mieszczan gdańskich i panoramę Głównego Miasta. Obieg 1913 rok.

Budowa Kaplicy Królewskiej była możliwa dzięki testamentowi prymasa Andrzeja Olszowskiego. Wprawdzie kaplica nosi nazwę Królewskiej, ale król Jan Sobieski dał tylko 20 000 złotych na jej budowę, a prymas zapisał w testamencie na ten cel 80 000.

Na pocztówce znajduje się widok na panoramę Głównego miasta Gdańsk, z charakterystycznymi wieżami: (od prawej) Więzienną, Ratusza Głównego Miasta, Kościoła Mariackiego i Dworca Głównego. Na pierwszym planie wały obronne.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Widok z ulicy Mariackiej (Frauengasse) na Bazylikę Mariacką. Na fotografii widoczne przedproża i ludzie idący w stronę kościoła.

Ulica Świętego Ducha, widoczne skrzyżowanie z ulica Szewską. Po lewej stronie nieistniejąca obecnie zabudowa. Obieg 1909 rok.