Kartka pocztowa, prawdopodobnie reklama produktu. Na odwrocie karty rysunek dwóch butelek z trunkiem i napis "Ser echte, doppelte Danziger Lachs" 340 Jahre seit Anno 1598

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Widok na kościół św. Jana z ulicy Tandeta. Uliczka w 1378 r. określana była jako ulica "Przy świętym Janie" lub "poprzeczna w stronę świętego Jana". W 1415 r. była to Przędzowa. Współcześnie jej nazwę można określić jako "Taniocha".

Widok na panoramę Głównego Miasta z kościołem św. Jana. Wieża kościoła św. Jana. Na drugim planie widzimy Motławę.

Widok na ulicę Św. Ducha w kierunku wschodnim. Ulica wymieniana już w 1336 r. Obieg 1904 r.