Budynki dworca Gdańsk - Główny wzniesione u schyłku XIX w. Projektanci nadali im cechy nawiązujące do renesansu. Wieża zegarowa została nakryta hełmem, który swym kształtem przypomina zwieńczenie wieży gdańskiego kościoła św. Katarzyny.

Na pierwszym planie widoczna Baszta Jacek (nazwa powojenna) oraz nieistniejąca (wyburzona z końcem XIX w.) Baszta Dominikańska. Znajdowały się one w północnym ciągu fortyfikacji Głównego Miasta.

Leśny (Krzaczasty Młyn) - dawna własność cystersów oliwskich, wypuszczana w dzierżawę. Po kasacie opactwa, własność państwowa. Na początku XX w. zbudowano tu Dom Kuracyjny dla cierpiących na schorzenia dróg oddechowych, a dawny młyn przystosowano do produkcji prądu. Po II wojnie światowej w dawnym Domu Kuracyjnym umieszczono internat Państwowego Pedagogium; ob. budynek ten znajduje się na terenie Miejskiego Ogrodu Zoologicznego.

Spichlerz Opacki (widok od strony katedry) zbudowany w 1723 r., na miejscu dwóch wcześniejszych budynków. Trzykondygnacyjny, barokowy. Po II wojnie światowej składnica konserwatorska, od 1988 r. siedziba Muzeum Etnograficznego (oddział Muzeum Narodowego). Do budynku spichrza przylega stara, ceglana brama prowadząca do Parku Oliwskiego (od 1955 r. - im. Adama Mickiewicza). Pocztówka w obiegu od 28 IX 1934 r.

Żołnierze niemieccy z jednostek gdańskiej Policji Krajowej podczas ataku na budynek Poczty Polskiej w Gdańsku przy Placu Heweliusza (Heveliusplatz). Na pierwszym planie z lewej fragment postaci odwróconego tyłem żołnierza niemieckiego (z formacji Policji Krajowej lub SS-Heimwehry) w charakterystycznym niemieckim hełmie na głowie, wygladającego zza fragmentu zburzonego muru, którego kolejne fragmenty widać obok. Dalej budynek Poczty Polskiej, z widocznymi przy ziemi dużymi zakratowanymi oknami piwnicznymi i oknami pierwszego piętra. Między 1 i 2 oknem piwnicznym (od lewej) przy ścianie dwóch innych niemieckich żołnierzy w hełmach: jeden stoi, drugi pochylony zagląda przez okno. Na ścianach budynku ślady po pociskach. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-10-7

Taras z restauracją należący do Hali Plażowej w Gdańsku - Stogach. Nową Halę Plażową wzniesiono w 1920 r. (rozbudowana w 1926 r.). Miała ona 2 przeszklone skrzydła, kawiarnie, restaurację z widokiem na morze, tarasy. Przylegał do niej ogród dla kuracjuszy. Obiekt zniszczony w 1945 r. i nieodbudowany.