Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Widok na kościół NMP od strony ulicy Piwnej. Kościół jest największą ceglaną świątynią na świecie.

Widok na Kościół Mariacki od południowej strony.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.

Spojrzenie w głąb ulicy Złotników w kierunku ulicy Szerokiej. Pierwsza z lewej kamienica Wilhelma Bernthala nr 17/18. W 1377 r. była to ulica Ślusarska. Mieszkał tu Henryk Ungeradin, wg którego wizji rozbudowano kościół NMP. Początkowo mieszkali tu kowale i ślusarze, z czasem złotnicy.

Pocztówka przedstawia akwarelę malarza Bertholda Hellingratha "Jopengasse mit Miarienkirche". Uwaga: na odwrocie pocztówki widoczny znaczek pocztowy z datą 18.3.1931