Dom galeryjny (kazalnicowy) jako jedyny z tego typów domów przerwał II wojnę światową. Pochodzi z 1695 r. Na parterze miał stajnię, na piętrze 5 małych mieszkań, dostępnych od zewnątrz (z kazalnicy - galerii). Na drugim planie kościół św. Piotra i Pawła na Starym Przedmieściu przy ul. Żabi Kruk.

Kościół świętej Trójcy i Kaplica św. Anny, widok od strony ulicy Okopowej (Karrenwall). Widoczny dom galeriowy.

Ul. Rzeźnicka, a przy niej na pierwszym planie nieistniejące domy, a w dalszej części pierzei budynek dawnego klasztoru franciszkańskiego (w 1872 r. otwarto w nim Muzeum Miejskie, a po II wojnie światowej - Muzeum Narodowe).

Ul. Rzeźnicka, a przy niej na pierwszym planie nieistniejąca pierzeja, a w dalszej części po lewej stronie budynek dawnego klasztoru franciszkańskiego (w 1872 r. otwarto w nim Muzeum Miejskie, a po II wojnie światowej - Muzeum Narodowe).

Kaplica św. Anny przylega do południowo-zachodniego narożnika korpusu nawowego kościoła Św. Trójcy. Powstała po 1480 na planie nieregularnego prostokąta. Jest jednonawowa, o pięciu przęsłach.

Gdańsk, kościół św. Trójcy Danzig St. Trinitas – Kirche Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy wraz z kaplicą św. Anny, w scenerii zimowej. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.