Linowa huśtawka na palach wbitych w dno morskie naprzeciw Grand Hotelu (Kasino Hotelu). 1936 r., „Die Möwe".

Jeden z wielu pokazów mody dla klienteli Domu Kuracyjnego. Widzowie siedzieli przy stolikach kawiarnianych na tarasach. 1936 r., „Die Möwe".

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Kościół św. Mikołaja widziany od strony ulicy Świętojańskiej (Johannisgasse). Na pierwszym planie skrzyżowanie ulicy Świętojańskiej z ulicą Lawendową (Lawendelgasse), która biegnie w prawo między murem kościoła a widocznym fragmentem kamienicy i ulicą Szklary (Scheibenrittergasse) odchodzącą w lewo przed widocznym po lewej budynkiem.

Na pocztówce tytuł: "Am rauschende Wasser", w wonym tłumaczeniu "rwący potok", zapewne wydawca miał na myśli potok ludzi. Kartka przedstawia dzień handlowy na Rybackim Pobrzeżu.

Modnie ubrane kuracjuszki przed korytarzem prowadzącym do gabinetów z kąpielami borowinowymi.1936 r., „Die Möwe".