Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Powtarzane kilkakrotnie w sezonie oranie plaży w celu spulchnienia ubitego piasku, aby szybciej się nagrzewał w słońcu. 1936 r., „Die Möwe".

Spacerowicze na promenadzie przy Hali Plażowej. Promenada prowadziła od Górek Zachodnich do Westerplatte. Służyła pieszym jak i rowerzystom. Obieg 1930 rok.

Kartka pocztowa przedstawia defiladę statków i łodzi na Motławie z okazji uroczystości prezentacji flag i sztandarów. Na Moście Zielonym zgromadzili się ludzie podziwiający jednostki pływające.

Spacerowicze na molo w Sopocie.

Sopocka modelka z ażurową osłoną przeciwsłoneczną. 1936 r., „Die Möwe".