Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Bal karnawałowy w Sali Czerwonej Domu Kuracyjnego, prawdopodobnie u progu 1936 r.„Die Möwe".

Plaża przy molo w Brzeźnie, wypoczywający ludzie i bawiące sie dzieci. W oddali widac żaglówkę. Obieg 1915 rok.

Galopada po morskich płyciznach. 1936 r., „Die Möwe".

Spływ kajakowy Brdą w kierunku Mostu Rudzkiego

Północna pierzeja zachodniej części Długich Ogrodów, widok w stronę kościoła św. Barbary. Obieg 1907 rok.