Rycina przedstawia widok na Ratusz Prawego Miasta od strony Bramy Zielonej. Pierwsza linia tramwaju konnego została założona w Gdańsku z 1873 r.

Pocztówka okolicznościowa z życzeniami noworocznymi. Na przyklejonej miniaturce widok na Długi Targ w stronę Zielonej Bramy. Obieg 1904 rok.

Model kogi w Dworze Artusa. Zdjęcie z kalendarza z roku 1966.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Widok na Ratusz od strony wschodniej. Najstarsze fragmenty ratusza pochodzą z lat 1327–1336. Widoczne przedproża sąsiednich kamienic.

Siedziba Konsystorza Administracji Apostolskiej w okresie WMG, ul. Chlebnicka 2. W latach 1817-37 mieściła się tu Szkoła Mariacka, pod koniec XIX w. mieszkanie urzędnika urzędu stanu cywilnego.