Budynek Instytutu Chemii Politechniki Gdańskiej. Zdjęcie pochodzi z kartki pocztowej wydanej w formie albumu: "Technische Hohschule, Danzig". Kartka zrobiona jest z twardej tektury, z wykrojonym w centralnej części okienkiem. Po otwarciu okienka wyjmuje się mały album (wym.: szer. 8 cm, wys. 6 cm) złożony w harmonijkę.

Kartka związku studentów Saxonia (Corps Saxonia) działającego na Politechnice Gdańskiej (Technische Hohschule, Danzig). Związek powstał 12 dni po inauguracji Politechniki Gdańskiej 18 października 1904 roku.

Najstarsze budynki dzisiejszej politechniki zostały wybudowane w latach 1900-1904, wedle projektów berlińskiego architekta Alberta Carstena

Gmach główny uczelni posiada bogaty wystrój rzeźbiarski, utrzymany w stylu neorenesansu niderlandzkiego.

Na zdjęciu widoczny dwudrzwiowy portal wejścia do gmachu Politechniki. Obrazek po chodzi z kartki pocztowej wydanej w formie albumu: "Technische Hohschule, Danzig". Kartka zrobiona jest z twardej tektury, z wykrojonym w centralnej części okienkiem. Po otwarciu okienka wyjmuje się mały album, składający się z 12 zdjęć, (wym.: szer. 8 cm, wys. 6 cm) złożony w harmonijkę.

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.