Obraz Carla Rochlinga przedstawia cesarza Wilhelma I na Górze Gradowej. Cesarz w towarzystwie nadburmistrza Wintera ogląda panoramę Gdańska. Grupa w ciemnych surdutach to rajcowie miejscy. Po prawej wiwatujący mieszkańcy. W Wielkiej Sali Wety obraz został zawieszony w 1893 r. Został ufundowany przez gdańskich restauratorów - braci Alberta i Wilhelma Jüncke. Prawdopodobnie przepadł w czasie wojny. Brak danych o ewakuacji.

Wzniesiony w latach 1545-46 przez mistrza Georga Stelzenera piec, często nazywany był „królem wszystkich pieców”. Był i jest najwyższym (obecnie jego wysokość liczy 10 m 64 cm) piecem na Starym Kontynencie.

Widok z Długiego Targu na Ratusz Głównego Miasta Gdańsk. Po środku ulicy widoczna fontanna Neptuna. Na odwrocie kartki pocztowej stempel z datą 01.07.1910

Obszerny hol w Nowym Domu Ławy zwany Sienią Gdańską (Danziger Diele), służył od 1901 r. jako miejsce ekspozycji różnych dzieł gdańskich rzemieślników, w sporej części pochodzące kolekcji Lessera Giełdzińskiego.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Ulica Kaletnicza (Beutlergasse) swoją nazwą nawiązuje do mieszkających w tym miejscu kaletników. Sakiewki i torebki były w czasie świetności miasta poszukiwanym towarem.