Dom św. Łazarza był małym szpitalem. Szpital powstał w 1660 roku, w 1742 przechodził remont i od tamtego czasu stał w niezmienionej formie. Był otoczony barokowym murkiem, miał 8 pokoi i 4-spadowy dach, kilka obrazów z XVII-XVIII wieku. Do jego budowy użyto cegieł ze średniowiecznego szpitala stojącego w tym miejscu.

Szpital Miejski w Gdańsku, obecnie Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych, widok od ulicy Rogaczewskiego. Obieg 1906 rok. Szpital przy Rogaczewskiego (Sandgrube) był specjalistycznym oddziałem chirurgicznym lazaretu przy Dyrekcyjnej, który powstawał w latach 1885-86 a oddany do użytku, pod koniec 1887 r. W roku 1911 oddział został przeniesiony do nowego szpitala na Dębinkach, natomiast w tym obiekcie znalazły swe miejsce przychodnie i kliniki lekarskie, a także miejski zespół pomocy społecznej. Od 1949 r. mieści się tutaj Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych.

Początki kościoła i szpitala Bożego Ciała sięgają 2 poł. XIV w., kiedy poza murami Starego Miasta powstał przy Hagenbergische Gasse (ob. 3 Maja) szpital dla trędowatych. Z czasem przekształcony został w przytułek dla starych, samotnych i niedołężnych. W kolejnych wiekach wznoszono nowe budynki szpitala, rozbudowano kościół. Szpital do 1945 r. pełnił rolę przytułku.

Piecki- wieś duchowna należąca do szpitala św. Elżbiety. W granice administracyjne Gdańska Piecki zostały włączone dopiero w 1942 roku. Na pocztówce widzimy Restaurant und Cafe zum Kronprinz. Lokal był własnością Maxa Blocka.

Szpital diakonis ewangelicznych działał przy Nowych Ogrodach od 1860 r. Ogród był miejscem spacerów pacjentów.