Większa baszta Bramy Stągiewnej zwana Stągwią, jest ceglaną budowlą: wysokość do górnej krawędzi murów wynosi 20 m, średnica około 12,6 m. Grubość muru w przyziemiu to 2,5 m od strony zachodniej i około 4 m od strony wschodniej.

Biurowiec przy ulicy Szafarnia firmy "Hydropol" - przedsiębiorstwa robót wiertniczych. Budynek obecnie nie istnieje. Za budynkiem również nieistniejąca hala przedsiębiorstwa "Hydroster". Przed budynkiem pawilon handlowo usługowy. Większą jego część zajmował samoobsługowy bar. Przed wyburzeniem pawilonu funkcjonował tam sklep spożywczy "Skara" i od strony ulicy Szafarnia sklep medyczny. Obecnie w tym miejscu stoją budynki deweloperskie.

Większa baszta Bramy Stągiewnej zwana Stągwią, jest ceglaną budowlą: wysokość do górnej krawędzi murów wynosi 20 m, średnica około 12,6 m. Grubość muru w przyziemiu to 2,5 m od strony zachodniej i około 4 m od strony wschodniej. Widok od strony ulicy Stągiewnej.

Brama Stągiewna składa się z dwóch baszt i przejazdu. Zbudowana została w latach 1517-1519. Wyglądem przypomina stągwie używane do przenoszenia mleka.

Widok na Bramę Stągiewną (Milchkannengassentor). Brama Stągiewna, wzniesiona zapewne w latach 1517-1519, została usytuowana w linii umocnień osłaniających od wschodu Wyspę Spichrzów. Dwubasztowy zespół Bramy Stągniewnej, bardzo nietypowy w swej bryle architektonicznej, budzi od dawna zainteresowanie badaczy. Przypuszcza się, że pierwotnie Brama miała stanowić układ trzech baszt flankujących dwa zawarte między nimi przejazdy,

Widok od ulicy Długie Ogrody na ruiny Baszty Stągiewnej i Most Stągiewny. Widoczne skrzyżowanie z ulicami Szopy (z lewej) i Szafarnia (z prawej). W oddali ruiny budynków przy ulicy Stągiewnej.