Sala Biała (Wety) Ratusza Głównego Miasta. Wystrój sali w tej formie nie przetrwał wojny.

Historia winiarni Piwnica Rajców sięga początków Dworu Artusa, jeszcze przed powstaniem obecnej formy tego budynku. W 1651 r. piwnica połączyła Ratusz Prawomiejski z wnętrzami Dworu Artusa. Na fotografii sala piwna.

Obraz Carla Rochlinga przedstawia cesarza Wilhelma I na Górze Gradowej. Cesarz w towarzystwie nadburmistrza Wintera ogląda panoramę Gdańska. Grupa w ciemnych surdutach to rajcowie miejscy. Po prawej wiwatujący mieszkańcy. W Wielkiej Sali Wety obraz został zawieszony w 1893 r. Został ufundowany przez gdańskich restauratorów - braci Alberta i Wilhelma Jüncke. Prawdopodobnie przepadł w czasie wojny. Brak danych o ewakuacji.

Widok na wschodnią część Długiego Targu. Największa kamienica to nr 38. Mieścił się w latach 1898-1927 pierwszy w Gdańsku bank będący własnością żydowską. Należał do spółki adwokata Alberta Meyera, radcy miejskiego i konsula Hiszpanii, oraz bankiera Alberta Gelhorna.

(Sala Rady), Sala Czerwona była mniej reprezentacyjna niż sala biała. Jednakże jej rola była w dawnym ratuszu ważniejsza. W Sali Czerwonej odbywały się obrady Rady Miejskiej.

Dwór Artusa w trakcie odbudowy. Zabytek mocno ucierpiał w czasie wojny. Praktycznie został z niego tylko kadłub. Zniszczony przez sowietów.