Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Ulica Świętej Trójcy i stojący przy niej kościół Św. Trójcy wraz z domem galeriowym. W głębi zrujnowana ulica Kocurki.

Kościół franciszkański św. Trójcy zlokalizowany na Starym Przedmieściu, którego początki sięgają pierwszej połowy XV w. i wiążą się z przybyciem franciszkanów do Gdańska. Kościół był następnie rozbudowywany, by osiągnąć na początku XVI w. obecny wygląd. Jest to po kościele Wniebowzięcia NMP największa świątynia w naszym mieście. Pocztówka pokazuje fasadę zachodnią kościoła zwieńczoną późnogotyckim trójdzielnym szczytem wraz z dobudowanym do tej fasady kościołem św. Anny oraz posadowionym w murze klasztornym, domem kazalnicowym.

Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy

Pomnik Regimentu Grenadierów Nr. 5 znajdujący się przy ul. Okopowej na Starym Przedmieściu niedaleko Muzeum Narodowego (dawnego klasztoru franciszkanów), odsłonięty w latach 30 - tych XX w. Służył jako fontanna.

Dom galeriowy przy kościele św. Trójcy i ulica św. Trójcy (Trinitatiskirchengasse). Obieg 1915 rok.