Fotografia z albumu należącego do anonimowego żołnierza niemieckiego zawierający z okresu jego służby wojskowej w latach 1939-1941. Wśród zdjęć dotyczących szkolenia i szlaku bojowego znajdują się także te wykonane w Gdańsku na przełomie 1939 i 1940 roku. Najprawdopodobniej w czasie wolnym od służby właściciel albumu wykonał serię zdjęć przedstawiających zabudowę miejską Gdańska, Westerplatte, cmentarz centralny (Srebrzysko) oraz zamek w Malborku i zabudowania znajdujące się na Helu. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, sygnatura: MIIWS/RZ/9520/29

Skórcz- miasteczko kociewskie, położone w powiecie starogardzkim. Na pocztówce widzimy charakterystyczny budynek Hotelu Stantzel. Jego właścicielami byli Albert i Ottilia Stentzlowie.

Skórcz- miasto na Kociewiu w powiecie starogardzkim, na północno-wschodniej granicy Borów Tucholskich. Po prawej stronie widzimy sklep Bazar M. Meyera i, dalej, Hotel pod Czarnym Orłem.

Panorama Skórcza, kociewskiego miasta leżącego w powiecie starogardzkim. W centralnym punkcie kościół pw. Wszystkich Świętych (pochodzący z XIV wieku).

Cmentarz centralny na Srebrzysku. Fotografia z albumu należącego do anonimowego żołnierza niemieckiego zawierający z okresu jego służby wojskowej w latach 1939-1941. Wśród zdjęć dotyczących szkolenia i szlaku bojowego znajdują się także te wykonane w Gdańsku na przełomie 1939 i 1940 roku. Najprawdopodobniej w czasie wolnym od służby właściciel albumu wykonał serię zdjęć przedstawiających zabudowę miejską Gdańska, Westerplatte, cmentarz centralny (Srebrzysko) oraz zamek w Malborku i zabudowania znajdujące się na Helu. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, sygnatura: MIIWS/RZ/9520/26

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.