Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Pocztówka z grafiką przedstawiającą Dom Cechu Młynarzy i kościół św. Katarzyny.

Kościół św. Barbary przy ul. Długie Ogrody z nieodbudowaną po II wojnie światowej nawą południową. Widoczne tory tramwajowe biegnące wzdłuż ul. Długie Ogrody oraz w głębi, po lewej stronie Brama Stągiewna.

Gotycki kościół pw. św. Mateusza z XIV wieku.Widok od strony Wierzycy.

Wnętrze kościoła św Jana. Nawa boczna.

Widok na Tczew, fragment miasta. Na pierwszym planie wieża podominikańskiego kościoła św. Stanisława Kostki. Kościół pochodzi z XIV wieku, hełm z pierwszej połowy XIX.