Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Kartka pocztowa przedstawia front zniszczonego działaniami wojennymi budynku Dworu Artusa. Teren wokół budynku został już uporządkowany. W sąsiadujących z dworem kamienicach brak okien. Brak też fontanny Neptuna.

Czarno-biała fotografia przedstawiająca widok ul. Długiej. Fotografia zrobiona z Wieży Więziennej przy zawieszonej na drzewcu fladze Wolnego Miasta Gdańska. W tle widoczny Kościół Mariacki, Ratusz oraz ul. Długa. Na ulicy widoczny między innymi tramwaj Herbrandt 105 oraz ludność cywilną. Na kamienicach ul. Długiej widoczne zawieszone flagi ze swastykami. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, sygnatura: MIIWS/F/1442

Czarno-biała fotografia przedstawiająca ulicę Mariacką w Gdańsku. Widok w kierunku kościoła z uchwyconą sylwetką. Fotografia została wykonana w latach 30 - po dojściu nazistów do władzy. Na kamienicach powieszone są flagi ze swastykami. Data Powstania: 1933 - 1939 Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, sygnatura: MIIWS/F/14

Perspektywa ul. Grunwaldzkiej w kierunku Oliwy, odcinek między Miszewskiego a Waryńskiego. Po wojnie po kamienicach z prawej strony pobiegła nitka jezdni do Oliwy.