Zdjęcie przedstawia wnętrze Sieni Gdańskiej uroczyście otwartej 16 XI 1901 r. Mieściła się ona na parterze i na galerii w Nowym Domu Ławy przy Długim Targu 43. Prezentowany był w niej wystrój gdańskiej kamienicy patrycjuszowskiej z XVII w. Eksponaty (ok. 200) pochodziły przede wszystkim od gdańskiego kolekcjonera Lessera Giełdzińskiego. Plafon, który umieszczono na suficie pochodził z kamienicy przy ul. Długiej (dawna własność kupca, Jacoba Kabruna). Większość eksponatów w czasie II wojny światowej uległa rozproszeniu.

Sień Gdańska (Danziger Diele), na parterze kamienicy przy Długim Targu 43. Obieg 1911 r.

Widok na Ratusz Głównego Miasta i Długi Targ oraz ulicę Długą. Obok ratusza fontanna Neptuna.

Wnętrze Dworu Artusa, widok na piec kaflowy i figurę św. Jerzego

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Widok z Długiego Targu na budynek Ratusza Głównego Miasta i fontannę Neptuna.