Fragment północno-zachodniej części starogardzkiego rynku. Kamienica po lewej stronie i duża kamienica po stronie prawej zostały zniszczone w 1945 roku w wyniku działań wojennych.

Kościół filialny pw. Świętego Antoniego z Padwy z XIV/XV w., zbudowany pierwotnie jako szkieletowy, przebudowano później na murowany. Posiada strzelistą wieżę, dobudowaną podczas remontu w XVIII wieku. Nieopodal znajdują się resztki płyt nagrobnych z nieistniejącego cmentarza.

Sobowidz- duża wieś kociewska położona w powiecie gdańskim, w gminie Trąbki Wielkie. Na pocztówce widzimy luterański kościół, zbudowany 1843 i gruntownie przebudowany w 1864 roku. Wieża kościelna została dostawiona w roku 1898. Dzisiaj jest kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego. Poniżej widzimy hotel Waltera Bahlingera.

Łąg duża wieś borowiacka położona w powiecie chojnickim, w gminie Czersk. Na pocztówce widzimy kościół parafialny p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Ta neogotycka świątynia powstała w latach 1885-1887 staraniem ks. Augustyna Worzałły i zastąpiła rozebrany, drewniany kościół z 1716 roku.

Panorama Starogardu od strony północnej. Na pierwszym planie zakole Wierzycy, w centrum widoczna wieża kościoła św. Katarzyny.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Żukowie – gotycki kościół z XIV wieku, przebudowany w XV i XVII wieku. Część dawnego klasztoru norbertanek w Żukowie, obecnie należy do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żukowie. Kościół zbudowany w XIV wieku przez siostry norbertanki. Mury pamiętają Książąt Pomorskich z XIII wieku. Zbudowano go wraz z klasztorem przeniesionym z pobliskiej Stolpy po najeździe z 1226 r. Kościół był w posiadaniu klasztoru aż do 1834 r., kiedy został skasowany przez rząd pruski. W 1836 r. przejęła go parafia żukowska. Budynki klasztoru zostały sprzedane, a w dawnej stajni urządzono plebanię. Z klasztoru ocalał kościół klasztorny, stajnia i wozownia, budynek z filarem na środku i sklepieniem, mur z wnękami z przedstawieniami zakonnic i figura św. Norberta na dziedzińcu. Cmentarz przykościelny pochodzi z XVII wieku