Pocztówka z grafiką przedstawiająca Dwór Artusa.

Obecny kształt architektoniczny gdańskiego Dworu Artusa pochodzi z lat 1616–1617 i nawiązuje stylem do manieryzmu niderlandzkiego. Przedtem istniały w tym samym miejscu dwie wcześniejsze wersje obiektu o formach średniowiecznych.

Pokój do rozmów biznesowych w lokalu (winiarnia, piwiarnia) W. Bodenburg. Lokal znajdował się przy ulicy Długiej 41/42 naprzeciwko Ratusza Głównego Miasta. Ówczesnym właścicielem była Luis Ernst. W późniejszym czasie właścicielem był Paul Otto Krause. Lokal był reklamowany jako najwytworniejsza winiarnia i piwiarnia.

Widok na Dwór Artusa z Długiego Targu. Na pierwszym planie fontanna Neptuna.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Fotografia dokumentująca odbudowę budynku i wieży Ratusza Głównego Miasta. Na zdęjciu widok na wieżę i rusztowania zainstalowane wokół niej.