Wnętrze Kościoła św. Jana przedstawione na obrazie Juliusa Schraga "Danzig, Inneres der Johanniskirche", Munchen

Kościół św. Jana wzniesiony w 2 poł. XIV w. na miejscu wcześniejszej kaplicy. Początkowo filialny względem kościoła św. Katarzyny, w 2 ej poł. XV w. parafialny dla północnej części głównego miasta.

Widok na panoramę Głównego Miasta z kościołem św. Jana. Wieża kościoła św. Jana. Na drugim planie widzimy Motławę.

Widok z lotu ptaka na kościół św. Jana, Główne Miasto i Motławę.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Ambona pochodzi z lat 1616-17. Obecnie znajduje się w kościele NMP w Gdańsku.