Pocztówka przedstawiająca wejście do Ratusza Głównego na uli. Długiej. Na drugim planie, w tle Fontanna Neptuna. Fotografia pochodzi z kalendarza z roku 1958.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Członkowie stowarzyszenia Rheinländer w przebraniu na schodach Ratusza Głównego Miasta. Stowarzyszenie Rheinländer dbało o zachowanie i utrzymywanie rytuałów (Nadreńskich) obchodzenia karnawału. Były to m.in. palenie słomianych kukieł, toczenie płonącego koła z góry w dolinę czy karnawałowa kąpiel na czczo w celach zdrowotnych.

Wnętrze sieni gdańskiej przy Długim Targu 43 (Nowy Dom Ławy), ekspozycja barokowa.

Kościół Wniebowzięcia NMP (Die Marienkirche) - chrzcielnica

Karta z publikacji „Alt-Danzig (Charakteristiche Giebelbauten und Portale in Danzig aus der Zeit vom 14. bis 18. Jahrhundert)”