Dębowe, misternie rzeźbione stalle (przeznaczone dla mnichów) znajdują się w prezbiterium dawnego kościoła klasztornego św. Trójcy (ob. Archikatedra). Zostały ufundowane przez Opata Dawida Konarskiego.

Fragment Parku Oliwskiego (od 1955 r. im. Adama Mickiewicza). Grota szeptów (na przeciw której znajduje się druga taka sama). Obie groty pochodzą z przełomu XVIII i XIX w. , kiedy to powstały w parku takie różne atrakcje, jak pagórki, mostki, kaskada na Potoku Oliwskim. Na tej pocztówce dziewczyna próbuje usłyszeć, co druga osoba do niej szepce w drugie grocie (po przeciwległej stronie alejki).

Park Zdrojowy (Kurgarten) wieczorem oświetlony był setką kolorowych, elektrycznych lamp. Główna ścieżka spacerowa (promenada) była wyłożona drewnianym parkietem, by goście nie wzniecali kurzu.

Dwór Wiadrowników wybudowany w 1 - ej poł. XIX w. nad Kanałem Raduni, na terenie zwanym Wiadrownią. Nazwa pochodziła od cechu wiadrowników, wytwarzających drewniane wiadra, których warsztaty oraz domy znajdowały się właśnie na tym terenie.

Widok na fragment Oliwy z widoczną charakterystyczną bryłą archikatedry św. Trójcy, która pierwotnie (przez kilkaset lat była świątynią klasztorną cystersów). Początki tego kościoła sięgają XII w. Po kasacie zakonu cystersów, w 1 ej poł. XIX w. stał się świątynią parafialną dla katolików, zaś po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - podniesiony do rangi katedry. Obecnie - po ustanowieniu archidiecezji gdańskiej - pełni funkcję archikatedry.

Widok spod bramy Wieży Więziennej (jeszcze bez wrót) na Bramę Długouliczną (Złotą Bramę). Po lewej Dwór Bractwa św. Jerzego (gotyk flandryjski). Nie ma jeszcze figury świętego ze smokiem. Brama Długouliczna nie posiada figur na szczycie.