Zdjęcie przedstawia widok na Bramę Żuraw, zwaną inaczej Żurawiem.

Widok na ulice Łąkową (Weidengasse) po prawej stronie widoczny kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, z prawej pierzeja ulicy Łąkowej. Widok ze skrzyżowania z ulicą Śluza. Obieg 1911.

Wille przy Wielkiej Alei, widok od strony południowej,

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Wnętrze Staatliches Landesmusem fur Danziger Gaschichte, otwartego 18 marca 1928, w Pałacu Opatów w Oliwie. Na pocztówce widzimy zrekonstruowaną przez Otto Lienaua łódź (wykopaną na Oruni w lipcu 1933roku).

Wnętrze salonu na tyłach domu. Na pocztówce prezentuje się wnętrze w stylu empirowym (nie jest to pierwotne umeblowanie) Pod ścianą stoi angielski bufet w stylu Thomasa Sheratona.