Widok na ulicę Długą w Gdańsku. Uwagę przykuwa ruch kołowy odbywający się po niej. Na końcu ulicy widać Złotą Bramę, a tuż za nią Wieżę więzienną.

Willa Tannenheim (Dom Jodeł) w Oliwie z 1898 r. Nazwa pochodzi od szkółki iglaków. Ogród zimowy w kształcie rotundy dobudowano w latach 20-tych XX w.

Pocztówka przedstawiająca widok na budynek hotelu przydworcowego Pana Augusta Grablowskiego. Okres Wolnego Miasta Gdańska.

Szkoła Wojenna (Kriegsschule) od strony północnej obecnej ulicy 3 Maja. Szkoła, otwarta w 1893 roku, kształciła kandydatów (chorążych) na oficerów

Kurort w Gdańsku - Stogach. Atrakcje dla kuracjuszy zlokalizowane tuż nad jeziorem Pusty Staw - przystań dla łódek oraz drewniany zamek dla dzieci. Kuracjusze pływają po jeziorze na łódkach.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.