W kurorcie na Westerplatte było molo o długości 120 m, zwane Molem Cesarskim, pełniące funkcję deptaka dla kuracjuszy. Prowadziły do niego wprost z hali plażowej ułożone na piasku kładki.

Przy przystani na Westerplatte znajdowały się kawiarnie i punkty gastronomiczne. Znajdowała się również poczekalnia z dobrą restauracją. Wiodła stąd aleja do wydzielonych sektorów plażowych. Obieg 1907 r.

Jedna z letniskowych willi na terenie kąpieliska Westerplatte.

Fragment mostu na Wiśle w Tczewie. Fotografia z albumu należącego do anonimowego żołnierza niemieckiego zawierający z okresu jego służby wojskowej w latach 1939-1941. Wśród zdjęć dotyczących szkolenia i szlaku bojowego znajdują się także te wykonane w Gdańsku na przełomie 1939 i 1940 roku. Najprawdopodobniej w czasie wolnym od służby właściciel albumu wykonał serię zdjęć przedstawiających zabudowę miejską Gdańska, Westerplatte, cmentarz centralny (Srebrzysko) oraz zamek w Malborku i zabudowania znajdujące się na Helu. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, sygnatura: MIIWS/RZ/9520/17

Molo otwarto w 1900 roku. Podobnie jak Hala Brzegowa, powstało ono z dzięki właścicielowi kąpieliska, Aloys'a Hoecherl'a który zlecił panu Feyerabend'owi zadanie ożywienia kąpieliska.

Widok na rozbudowane molo w Brzeźnie. Historyczne molo w Brzeźnie, będące przedłużeniem ul. Zdrojowej, powstało w roku 1900 i miało 100 m długości. W latach międzywojennych zostało rozbudowane do 250 metrów i 6 m szerokości.