Funkcjonariusz niemiecki (prawdopodobnie z gdańskiej Policji Krajowej) stoi na placu przed Dworcem Głównym w Gdańsku w jednym ręku trzymając karabin, a w drugim tabliczkę z napisem "HALT! / Gefahr ! Es wird scharf geschossen" (niem. "Stać ! Niebespieczeństwo ! Możliwy silny ostrzału"). Ubrany w strój policyjny, na głowie ma okrągłą czapkę z szerokim denkiem. Dalej drugi funkcjonariusz, podobnie ubrany, z karabinem pod pachą. W głębi budynek Dworca Głównego z półkolistym witrażowym oknem nad wejściem i wieżą zegarową. U góry druty trakcji tramwajowej. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-6-5

Ewangelicki kościół Zbawiciela na Zaroślaku Wewnętrznym wybudowany w konstrukcji szkieletowej w latach 1695 - 97 przez Bartela Ranischa, nad Kanałem Raduni, na wprost mostu przerzuconego przez kanał. Jednonawowy, początkowo miał cechy barokowe, po przebudowie w XIX w. nadano mu cechy nawiązujące do gotyku. Zburzony w marcu 1945 r. Zachowała się podstawa wieży, w której przez jakiś czas mieścił się butik "Stary Dzwon".

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.

Nowa Hala Plażowa wybudowana w 1920 r., rozbudowana w 1926 r. Usytuowana za pasem wydm, miała tarasy, 2 przeszklone skrzydła. Mieściła hotel, kawiarnię, restaurację (w przyziemiu) z widokiem na morze i ogród kuracyjny. W 1939 r. własność Paula Siedlera. Zniszczona w 1945 r. , nieodbudowana.

Polski jeniec wojenny, prawdopodobnie z Gdyni stojący na byłej granicy pomiędzy Polską (Kolibki), a Wolnym Miastem Gdańsk. Widoczne budynki graniczne.

Żołnierze niemieccy niosą ciało poległego kolegi po ataku na pozycje polskie na Westerplatte. Idą po torach kolejowych. Czterech żołnierzy niesie ciało leżące między nimi na kawalku tkaniny (i prawdopodobnie na kawałku deski), dwóch pozostałych zostało nieco z tyłu: jeden stoi bokiem po prawej, drugi (z karabinem na ramieniu) odwraca głowę w jego strone idąc za ciałem środkiem torów. Żołnierze mają na głowach charakterystyczne niemieckie stalowe hełmy i uzbrojeni są w karabiny (większość ma je zawieszone na plecach, tylko dwóch na przeodzie trzyma je w ręku). W tle łuk torów kolejowych i skupiska drzew. Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-30-1