Obieg 1910 r.

Marszałek polny Hermann Göring opuszcza Dworzec Główny po przybyciu do Gdańska. Na pierwszym planie wiozący marszałka ciemny odkryty samochód osobowy marki Mercedes (widoczny znak firmowy na przodzie maski) z zamocowanym do błotnika proporcem głównodowodzącego Luftwaffe. Marszałek stoi na miescu obok kierowcelewą rękę trzymając na górnym brzegu przedniej szyby, w prawej zgiętej w łokciu trzyma uniesioną do góry buławę marszałkowską. Na tylnich fotelach siedzą oficerowie podnoszący dłonie do daszka czapki. Po prawej za samochodem idzie oficer SS (na głowie ma czapkę z trupia czaszka na otoku, na kołnierzu czarne patki). Z tyłu po prawej fragment drugiego odkrytego samochodu osobowego. Dalej z tyłu fragment budynku dworca z wejściem (pod łukiem zawieszony szyld z niewyraźnym napisem w j. niemieckim - prawdopodobnie "Hauptbahnhof"). Przed wejściem zgromadzeni ludzie machający rękoma. U dołu nadrukowany podpis w j. niemieckim: "21. Sept. 1939 Generalfeldmarschall Hermann Göring trifft auf dem Danziger Hauptbahnhof ein" (niem. "21 września 1939 r. marszałek polny Hermann Göring przybywa na gdański Dworzec Główny") i "Foto-Sonnke". Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: GK-5-1-91-1

Przyozdobiony kwiatami volkswagen-garbus.1936 r., „Die Möwe".

Latarnia morska. Dom wypoczynkowy FWP "Hel". Przystań statków Żeglugi Gdańskiej. Plaża.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Dowód osobisty Rozalii Durowskiej, wydany przez starostę powiatu starogardzkiego.