Pokój do rozmów biznesowych w lokalu (winiarnia, piwiarnia) W. Bodenburg. Lokal znajdował się przy ulicy Długiej 41/42 naprzeciwko Ratusza Głównego Miasta. Ówczesnym właścicielem była Luis Ernst. W późniejszym czasie właścicielem był Paul Otto Krause. Lokal był reklamowany jako najwytworniejsza winiarnia i piwiarnia.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Widok na Długi Targ w stronę Zielonej Bramy. Widoczne główne atrakcje Długiego Targu. Fontanna Neptuna, Dwór Artusa, Zielona Brama.

(Sala Rady), Sala Czerwona była mniej reprezentacyjna niż sala biała. Jednakże jej rola była w dawnym ratuszu ważniejsza. W Sali Czerwonej odbywały się obrady Rady Miejskiej.

Ulica Długa widok w kierunku Złotej Bramy. Z prawej strony widoczne wejście do Ratusza Głównego Miasta.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.