Widok na kościół św. Brygidy od strony wewnętrznego dziedzińca. Brama w takiej formie nie istnieje.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Dom Browarnika na Rycerskiej. Widoczne zachowany portal i schody z balustradą. Do tej formy nawiązała rekonstrukcja w 2022 r.

Pamiątka wizyty biskupa Stanisława Okoniewskiego (1870-1944) w Starogardzie.

Brama Żuławska jest nazwą przyjętą po nieistniejącej bramie usytuowanej dalej na wschód w ciągu ulicy Elbląskiej. Przed wojną Brama Żuławska to Brama Długich Ogrodów.

Baszta Łabędź (Schwanturm) została wzniesiona w drugiej połowie XV w. na miejscu znajdującej się tu wcześniej Baszty Rybackiej, stanowiącej część umocnień zamku krzyżackiego. Mieszkańcy Gdańska rychło po wygnaniu Krzyżaków z miasta (1454 r.) zburzyli wszystkie ich budowle, zostawiając gdzieniegdzie tylko fundamenty. Basztę Łabędź posadowiono właśnie na fundamentach poprzedniej Baszty Rybackiej, nawiązując zresztą do jej formy. Podstawową różnicą było inne usytuowanie płaskiego ścięcia cylindra baszty – tym razem od strony miasta, a nie od strony zamku.