Zdjęcie przedstawia dwie osoby pozujące na nabrzeżu Motławy z widokiem na Wyspę Spichrzów (z magazynami wybudowanymi w miejscu zniszczonych spichlerzy). Na tylnej stronie zdjęcia data 14 września 1958 roku i pieczątka zakładu fotograficznego Foto-Am. Alfred Ponner

Przystań przy Długim Pobrzeżu. W głębi Żuraw, a po prawej stronie elektrownia na Ołowiance.

Wjazd niemieckich żołnierzy przez Zieloną Bramę. Z lewej strony na chodniku stoją ludzie pozdrawiający żołnierzy hitlerowskich. Na budynku Zielonej Bramy zawieszone faszystowskie flagi. Pod zdjęciem podpis: "Jubelnd begrutzen die Danziger die tapferen Soldaten" (Owacyjnie witają gdańszczanie dzielnych żołnierzy). Uwagi: Na odwrocie: "Wjazd żołnierzy niemieckich do Gdańska (ul.Długi Targ)", "inw.35454", pieczęć o treści: " Archiwum Gł. Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce dział dokumentacji Mechanicznej", "Duplikat wolny dla OKGD". Zakaz kopiowania, zasób dostępny w zbiorach IPN, sygnatura: IPNGd-13-1-1-42

Stan Bramy Zielonej po wojnie. Widać ustawione podpory. Miejsce, na którym stoi brama, należy do najważniejszych w historii Gdańska. Tutaj od wieków krzyżowały się dwie główne arterie miasta – wodna i lądowa, tu funkcjonowała najstarsza przeprawa przez Motławę. Pierwszy most, zwany mostem Kogi istniał już w 1357 r. Obok stała wielka waga miejska (mała była pod Ratuszem). W kronikach zanotowano zawalenie się mostu, już zwodzonego, w 1512 r., przy czym „utopiło się wiele osób”.

Budynek Kasy Miejskiej (Sparkasse) stał na przyczółku Mostu Zielonego od strony wschodniej (budynek po lewej). Miejska kasa oszczędności Sparkasse der Stadt Danzig została powołana w 1907 r. W latach 1907-1922 siedziba zarządu kasy mieściła się przy Piwnej 36/38 w 1925-1945 przy Długiej 47. We wszystkich dzielnicach kasa utrzymywała oddziały.

Rycina Petera Willera z roku 1638 - 1642 przedstawiająca Zieloną Bramę i Zielony Most. Ryciny ilustrowały księgę Reinholda Curicke "Historyczny opis miasta Gdańska” ("Der Stadt Dantzigk historische Beschreibung") napisaną w latach 1638-1642. Księga została wydana dopiero w 1687. Powodem opóźniania wydania była zawarta w książce krytyka władz Gdańska i pozytywne uwagi o kalwinizmie, którego wyznawcą był autor.