Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Widoczne wejście do Piwnicy Rajców, znajdujące się w podziemiach Dworu Artusa. Lew (jeden z dwu) trzymający w swych łapach herb miasta, pojawił się w tym miejscu w roku 1883, bowiem wcześniej znajdował się na Bramie św. Jakuba, która wówczas została rozebrana.

Widok na wnętrze Ratusza Głównego Miasta, na salę posiedzeń.

Obraz Carla Rochlinga przedstawia wyprowadzenie wojsk francuskich z Gdańska 2 stycznia 1814 r. Kolumna jeńców, prowadzona przez dowódców pruskich, przechodzi ul. Długą w stronę Bramy Długoulicznej. W Wielkiej Sali Wety został zawieszony w 1893 r. Prawdopodobnie przepadł w czasie wojny. Brak danych o ewakuacji.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Wnętrze sieni gdańskiej przy Długim Targu 43 (Nowy Dom Ławy), ekspozycja barokowa.