Widok na Długi Targ - najbardziej reprezentacyjne miejsce na Głównym Mieście. Widoczny w pierzei północnej Dwór Artusa, opodal Fontanna Neptuna oraz potężna bryła Ratusza Głównego Miasta zwieńczona wysoką wieżą. Obieg 1925 rok.

Pocztówka przedstawia wnętrze Dworu Artusa. Po prawej stronie widoczny zielony piec kaflowy. Pocztówka pochodzi z kolekcji "Deutscher Stadte" wydawnictwa Kaphael Tuck & Sons z Berlina.

Pocztówka okolicznościowa z życzeniami noworocznymi. Na przyklejonej miniaturce widok na Długi Targ w stronę Zielonej Bramy. Obieg 1904 rok.

Ratusz to historyczna siedziba samorządu miejskiego. Miejsce obrad Rady, Ławy, Trzeciego Ordynku i burmistrza.

Bogato zdobione przedproże i schody Złotej Kamienicy. Dawna kamienica Speymann Haus lub Steffens Haus, zaczęła funkcjonować jako Złota Kamienica, w połowie lat 50-tych gdy trwała jej rekonstrukcja, ze zniszczeń wojennych.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.