Widok na kościół św. Katarzyny. Widok od strony zachodniej. Widoczne kamienice przy ulicy Rajskiej. Z prawej strony widoczny fragment Wielkiego Młyna. Obieg 1920 rok.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Kamienice stojące tyłem do Motławy, a przodem do ulicy Powroźniczej. Widok obejmuje wspaniałą panoramę części Gdańska, lekko w głębi po prawej stronie widoczna Brama Zielona i Most Zielony.

Widok z Wyspy Spichrzów na Bramę Żuraw i otaczające ją kamienice. Na pierwszym planie drewniane nabrzeże Wyspy Spichrzów i łódź żaglowa.

Widok z Długiego Targu na budynek Ratusza Głównego Miasta. Nad dachami kamienic widoczna masywna sylwetka Kościoła Mariackiego.

Hala Targowa, Plac Dominikański. W głębi Baszta Jacek i kamienice przy ul. Pańskiej.