Ratusz Głównego Miasta został odbudowany w latach 1946-1950 jako pierwsza historyczna świecka budowla w Gdańsku. 7 września 1950 postawiono na szczycie pozłocony posąg (2,5 kg złota decyzją Bolesława Bieruta) króla Zygmunta Augusta.

Pocztówka przedstawia kawiarnię/resturację Grand Cafe Imperial mieszczącą się przy Długim Targu 13. Odbywały się tu także koncerty.

Ratusz Głównego Miasta, widok od strony Zielonej Bramy. Pocztówka z rysunkiem wchodzi w skład albumu Gdańsk taki, jaki był (Danzig wie es war).

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Widok na Długi Targ z okien Ratusza Prawomiejskiego. Na pierwszym planie Studnia Neptuna, a za nim rząd dorożek.

Widok z Długiego Targu na front Dworu Artusa i Fontannę Neptuna.