Zabudowa ulicy Szopy (Mattenbuden), widok w kierunku północnym, mniej więcej na wysokości Mostu Rogoźników.

Brama Stągiewna, wzniesiona zapewne w latach 1517-1519, została usytuowana w linii umocnień osłaniających od wschodu Wyspę Spichrzów. Dwubasztowy zespół Bramy Stągniewnej, bardzo nietypowy w swej bryle architektonicznej, budzi od dawna zainteresowanie badaczy. Przypuszcza się, że pierwotnie Brama miała stanowić układ trzech baszt flankujących dwa zawarte między nimi przejazdy: potężna baszta środkowa byłaby wówczas obstawiona dwiema mniejszymi. Ostatecznie jednak zrezygnowano z budowy trzeciej baszty – północnej – poprzestając na jednym przejeździe pomiędzy basztą większą zwaną Stągwią, i mniejszą nazywaną Stągiewką.

Brama Stągiewna z basztami i Mostem Stągiewnym. Widok od strony ulicy Na Szopy. Obieg 1912.

Brama Stągiewna składa się z dwóch baszt i przejazdu. Zbudowana została w latach 1517-1519. Wyglądem przypomina stągwie używane do przenoszenia mleka.

Większa baszta Bramy Stągiewnej zwana Stągwią, jest ceglaną budowlą: wysokość do górnej krawędzi murów wynosi 20 m, średnica około 12,6 m. Grubość muru w przyziemiu to 2,5 m od strony zachodniej i około 4 m od strony wschodniej. Widok od strony ulicy Stągiewnej.

Brama Stągiewna zbudowana została w latach 1517-1519. Większa baszta nazwana została Stągwią, mniejsza Stągiewką lub Konwią Śmietanową. Most postawiony po przekopaniu Nowej Motławy w 1576 r. W głębi po prawej ulica Szafarnia. Pocztówka wydana przed 1905 r.