Park Oliwski (od 1955 r. im. Adama Mickiewicza). Widok na ceglaną bramę (w murze otaczającym park), prowadzącą do katedry. Brama przylega do budynku Spichrza Opackiego wybudowanego w 1723 r. na miejscu dwóch wyburzonych budynków. Po II wojnie światowej służył on za składnicę konserwatorską, zaś od 1988 r. stanowi siedzibę Muzeum Etnograficznego (oddział Muzeum Narodowego).

Główna nawa liczy 107 m długości (wewnątrz 97,6 m). Czyni to Katedrę najdłuższym kościołem w Polsce i jednym z najdłuższych na świecie. Fasada z wieżami wznosi się na wysokość 46 m.

Wnętrze Staatliches Landesmusem fur Danziger Gaschichte, otwartego 18 marca 1928, w Pałacu Opatów w Oliwie. Na pocztówce widzimy zrekonstruowaną przez Otto Lienaua łódź (wykopaną na Oruni w lipcu 1933roku).

Część przypór Archikatedry Oliwskiej jest schowana wewnątrz świątyni. Katedra, podobnie jak inne opactwa cysterskie, architektonicznie podlega typowym cysterskim regułom budowania. Zasady, jakimi kierowali się cystersi wywarły zauważalny wpływ na lokalizacje opactw, ich architekturę, a także gospodarkę. Na pierwszy plan zawsze wysuwała się prostota i funkcjonalność całego założenia.

Widok na fragment Oliwy z widoczną charakterystyczną bryłą archikatedry św. Trójcy, która pierwotnie (przez kilkaset lat była świątynią klasztorną cystersów). Początki tego kościoła sięgają XII w. Po kasacie zakonu cystersów, w 1 ej poł. XIX w. stał się świątynią parafialną dla katolików, zaś po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - podniesiony do rangi katedry. Obecnie - po ustanowieniu archidiecezji gdańskiej - pełni funkcję archikatedry.

Tablica upamiętnia zawarcie pokoju oliwskiego w 1660 r., co dokonało się w krużgankach klasztoru.