Panorama Wrzeszcz z Góry Jana (Wzgórza Zinglera).

Widok z Cafe Zinglershohe w kierunku Jaśkowej Doliny. Po lewej stronie neorenesansowa kamienica przy ul. Sobótki 14.

Ulica Alter Hofweg- dzisiejsza Generała Józef Fiszera. W głębi ulica Matejki i widoczna wieża kościoła garnizonowego p.w. św. Piotra i Pawła.

Brama wjazdowa do Cafe Zinglershohe, widok od skrzyżowania dzisiejszych ulic Sobótki i Akacjowej.

Restauracja i kawiarnia Cafe Zinglershohe (Restauracja Wzgórze Zinglera)- stan przed rozbudową. W latach 1925 - 1945 własność Fritza Lietzau. w 1939 roku w willi mieścił się konsulat honorowy Republiki Dominikany w Gdańsku. Willa istnieje do dnia dzisiejszego.

Widok z Góry Jana (Wzgórza Zinglera) w kierunku wschodnim. Na pierwszym planie niezabudowane działki przy Luisenthal (dzisiaj Juliusza Kossaka).

Widok na ulicę Jaśkowa Dolina (Jaschkentalerweg) z Góry Jana. Dwa widoczne budynki z wieżyczkami to Villa Hankenhaf i Villa Schrey.

Jedna z letniskowych willi na terenie kąpieliska Westerplatte.

Skrzyżowanie ulic Jaśkowa Dolina i Batorego- widok w kierunku rynku.

Panorama Wrzeszcz ze Wzgórza Zinglera (Góry Jana)- widok w kierunku północno-wschodnim.

Widok na kawiarnię i restaurację Cafe Zinglershohe działającej na Górze Jana we Wrzeszcz od 1843 roku (budynek ulegał licznym przebudowom).

Widok z Góry Jana (Wzgórza Zinglera) w kierunku wschodnim. Widoczne jeszcze niezabudowane działki przy dzisiejszej ulicy Juliusz Kossaka (Luisenthal) i wieżę kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła.

Ulica Jaśkowa Dolina (Jaschkentaler Weg), na wysokości Festynowej Łąki.

Ulica Jaśkowa Dolina (Jaschkenthalerweg)- widok w kierunku rynku.

Ulica Jaśkowa Dolina na wysokości skrzyżowania z ul. Batorego- widok w kierunku wrzeszczańskiego rynku.

Ulica Jaśkowa Dolina (Jaschkentalerweg)-wiedok w kierunku rynku.

Ulica Jaśkowa Dolina- widok w kierunku rynku.

Na pierwszym planie widzimy staw młyński Młyna V w Oliwie (przy starej zajezdni tramwajów konnych). W głębi, po lewej, zabudowania Młyna V, który powstał 1596 jako kuźnia żelaza. Od roku 1828 pełnił funkcję młyna zbożowego. Budynek spłonął na początku lat 70-tych XX wieku. Po prawej stronie tzw. Dom Młynarza z połowy XIX wieku.

Lipowy Dom przy Grunwaldzkiej 516. Obiekt stoi do dziś.

Klimatyczny widok na Kanał Portowy od strony Zakrętu Pięciu Gwizdków. Po lewej stronie widać Magazyn Solny nr 1, w głębi komin rafinerii cukru Zucker Rafinerie Danzig, a po prawej niewielkie budynki z namiotowymi dachami, tzw."kochhausy". Domki były otynkowane na żółto, ustawione na Westerplatte ok. 1809 r. Kuchniami opiekowały się wdowy po portowych pilotach. Obieg 1899 r.

Lekki krążownik klasy Bremen. S.M.S. Danzig został zwodowany w Stoczni Cesarskiej w 1905 r. i oddany do eksploatacji w 1907 r. Początkowo okręt patrolowy, od 1910 r. szkoleniowy artylerii. W czasie I wojny światowej brał udział w działaniach najpierw na Morzu Pólnocnym, później na Bałtyku.

Naklejka z herbem klubu piłkarskiego Danziger S.-C. założonego w 1912 roku w Gdańsku. Naklejki takie były dołączane do papierosów produkowanych przez Garbaty Cigarettenfabrik i kolekcjonowane w specjalnych albumach. Gdański oddział tej berlińskiej firmy mieścił się na Weidengasse 35-39 (ulica Łąkowa 35-39).

Pocztówka ukazuje wejście do Parku Oruńskiego. Od nazwiska właścicieli rodziny Hoenne (lata 1818-1918) nazywany był Hoennepark. W budynku po lewej obecnie mieści się przedszkole (dawniej dwór).

Zlokalizowana na Dolnym Mieście, między bastionami Wilk i Żubr, Kamienna Śluza (zwana też Śluzą Główną), została wybudowano w latach 1622-1623.Jej projektantami byli Wilhelm Jansen-Benning i Adrian Olbrants. Miejsce "wpuszczania" do Gdańska wód Motławy. Służyła do regulacji poziomu wody w fosach i gdańskim porcie.

Część środkowa ołtarza głównego znajdującego się w prezbiterium Kościoła Wniebowzięcia NMP na terenie Głównego Miasta w Gdańsku. W tej części ołtarza została ukazana scena ukoronowania Najświętszej Maryi Panny. Ołtarz został wykonany pod kierunkiem rzeźbiarza Michaela z Augsburga przebywającego w Gdańsku 1510 – 1526. Dzieło zostało ukończone w 1517 r.

Gdańsk, kościół św. Trójcy Danzig St. Trinitas – Kirche Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy wraz z kaplicą św. Anny, w scenerii zimowej. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.

Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy (jego fasada zachodnia z charakterystycznym gotyckim szczytem) wraz z kaplicą św. Anny. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz. Na zdjęciu uwidoczniony jest też dziedziniec utworzony przez otaczające go budynki kościoła i kaplicy św. Anny oraz średniowieczny mur, na którym od strony północnej osadzony jest dom kazalnicowy. Jest to przykład domów galeriowych budowanych niegdyś w konstrukcji szachulcowej dla ubogiej ludności miasta. Ten zaś wzniesiono na potrzeby Gimnazjum Akademickiego funkcjonującego od poł. XVI w. w dawnym klasztorze franciszkańskim.

Najprawdopodobniej powitanie pancernika Schleswig - Holstein w Nowym Porcie (25 sierpnia 1939).

Budynek schroniska młodzieżowego na Biskupiej Górce został wzniesiony w latach 1938 – 40 wg projektu Hansa Riecherta, z inicjatywy Alberta Forstera. Kamień węgielny wmurowano 26 VII 1938 r. Schronisko oddano do użytku na początku 1940 r. Mogło zapewnić jednorazowo nocleg 500 osobom. Budowla nawiązywała do architektury gotyckich zamków krzyżackich. Zwieńczona była wieżą zegarową (mierzącą 25 m) z carillonem (składającym się z 22 dzwonów). Zegar wraz z carillonem został uruchomiony w lecie 1940 r. W szerokim oknie poniżej zegara zainstalowano mechanizm, który codziennie w południe uruchamiał walkę okrętów: karaweli „Peter von Danzig” (dowodzonej przez Paula Benekego) z z florencką galerą wiozącą słynny obraz H. Memlinga „Sąd Ostateczny”. Walka okrętów odbywała się przy dźwiękach carillonu. Północno – wschodni narożnik budynku ozdobiono rzeźbą Neptuna wykonaną przez Wilhelma Hasmanna. W marcu 1945 r. po zajęciu tego terenu przez Armię Czerwoną, działaniami jej wojsk dowodził gen. Paweł Batow (dowódca II armii Frontu Białoruskiego). W pierwszych latach powojennych znajdował się w tym budynku akademik dla studentów Politechniki Gdańskiej, następnie przejęła go Milicja Obywatelska. Aktualnie gospodarzem jest policja. 16 ocalałych dzwonów carillonu przeniesiono na wieżę odbudowanego Ratusza Głównego Miasta.

Gdańsk Stare Miasto, ul. Podmłyńska, kościół św. Katarzyny zbudowany w 1227 - 1239, rozbudowany po 1379. Ceglany, trójnawowy z wieżą zwieńczoną barokowym hełmem Jacoba van den Blocke' a.

Gdańsk Dolne Miasto. Bastiony: Królik, Miś, Wyskok, Wilk oraz Kamienna Śluza - fragmenty nowożytnych fortyfikacji miasta z pierwszej połowy XVII W. , które znajdują się nad Opływem Motławy.

Gdańsk. Październik 1914 r. Odsłonięcie przy bastionie św. Elżbiety drewnianej kolumny (tzw. Kolumny Wojennej) zwieńczonej niemieckim krzyżem, według projektu Hermanna Phlepsa, poświęconej niemieckim zwycięstwom na początku I wojny światowej.

Pomnik Żołnierzy Rosyjskich odsłonięty 27 IX 1898 r. na Grodzisku. Ozdobiony mozaiką przedstawiającą św. Jerzego.

Gdańsk, Główne Miasto, ul. Piwna, a w głębi kościół Wniebowzięcia NMP

Na zdjęciu widoczny jest ceglany, gotycki kościół św. Jana zbudowany w północnej pierzei ul. Świętojańskiej (u zbiegu z ul. Minogi). Początek budowy datuje się na 1370 r. (w miejscu wcześniej wybudowanej kaplicy). Najpierw był filialnym wobec kościoła św. Katarzyny na Starym Mieście; od 1454 r. parafialny dla płn. części Głównego Miasta. Na zdjęciu ukazane są także szczyty kamienic wznoszących się w sąsiedztwie kościoła, od strony wschodniej (otaczających ob. Zaułek Zachariasza Zappio).

Spojrzenie na reprezentacyjny wjazd na Drogę Królewską od strony Targu Siennego. Na wprost Brama Wyżynna (Wysoka) i Wieża Więzienna z Katownią. Po lewej Danziger Hof, po prawej Bank von Danzig.

Na zdjęciu pokazana jest wschodnia fasada Bramy Zielonej, która widoczna jest od strony Mostu Zielonego. Wzniesiono ją w latach 1564 - 68 według projektu budowniczego z Amsterdamu, Regniera, który początkowo kierował jej budową. W 1565 r. nadzór przejął Hans Kramer z Drezna. Brama miała trzy przejazdy; czwarty przebito w XIX w. podczas jej przebudowy. Bramę cechuje bogaty wystrój rzeźbiarski obu fasad. Miała służyć jako rezydencja królewska w czasie pobytu królów polskich w Gdańsku; skorzystała z niej tylko Maria Ludwika Gonzaga, przyszła żona Władysława IV, która drogą morską przybyła do Polski. W sali biesiadnej na drugiej kondygnacji wydano ucztę na jej cześć.

Złota Brama (oficjalna nazwa od 1967 r.), zwana do 1945 r. Bramą Długouliczną (Langgaser Tor) zamyka od zachodu wylot ul. Długiej. Na zdjęciu widoczna jest wschodnia fasada bramy. Bramę wzniesiono w latach 1612 - 14 wg. proj. Abrahama van den Blocke' a (budował ją Hans Strakowski). Nosi ona cechy manieryzmu niderlandzkiego; kształtem przypomina trójprzęsłowy rzymski łuk triumfalny. Wcześniej na jej miejscu znajdowała się czternastowieczna brama gotycka.

Początki istnienia fortu u ujścia  Wisły do Bałtyku sięgają średniowiecza. W 2 ej poł. XVI w. powstał fort carré budowany pod nadzorem Hansa von Lindau, następnie Antonego van Obberghena. Obiekt pełnił funkcje militarne. Jego załoga kontrolowała statki wpływające do gdańskiego portu, a wieża do 1758 r. spełniała rolę latarni morskiej. W XIX r. znajdowało się tu również więzienie. Obecnie pełni funkcje muzealne. Na zdjęciu widoczna przystań dla żaglówek, która powstała w sąsiedztwie twierdzy w dwudziestoleciu międzywojennym wraz z utworzeniem tu siedziby klubów żeglarskich.