Ewangelicki kościół Zbawiciela na Zaroślaku Wewnętrznym wybudowany w konstrukcji szkieletowej w latach 1695 - 97 przez Bartela Ranischa, nad Kanałem Raduni, na wprost mostu przerzuconego przez kanał. Jednonawowy, początkowo miał cechy barokowe, po przebudowie w XIX w. nadano mu cechy nawiązujące do gotyku. Zburzony w marcu 1945 r. Zachowała się podstawa wieży, w której przez jakiś czas mieścił się butik "Stary Dzwon".

Brama została zbudowana była w 2 - ej poł. XVI w. zastąpiła gotycka Bramę Kogi. Najpierw budowę nadzorował Regnier z Amsterdamu, następnie Hans Kramer. Nadano jej cechy niderlandzkiego manieryzmu. Miała pełnić funkcję rezydencji królewskiej w Gdańsku, czego zaniechano. Odbyła się tutaj jedynie uczta ku czci królowej polskiej Marii Ludwiki Gonzagi, która przybyła drogą wodną z Francji do Gdańska. Most Zielony został zbudowany w 2 - ej poł. XVI w. wg. proj. Dirca Danielsa w miejscu Mostu Kogi. W 1883 r. drewniany most zastąpiono stalowym, opartym na betonowych podporach, w 1928 r. zmodernizowany.

Bazylika konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP, dawna fara Głównego Miasta. Początki budowy sięgają 1343 r. Budowę zakończono w 1502 r.  Kościół gotycki, trójnawowy, halowy. Największa ceglana świątynia na świecie. Widoczna na zdjęciu ulica w 1378 r. była określana jako „poprzeczna przy wieży” , zaś od 1416 r. - Szewska (po niemiecku Trippenmachergasse, w 1633 r. - Korkenmachergasse). Nazwa ta stanowiła odniesienie do producentów różnego rodzaju obuwia, w tym drewniaków (Korken lub Trippen) nakładanych na pantofle celem ochrony przed błotem i kałużami. Po wojnie zatwierdzono nazwę ulicy „Szewska”.

Siedziba Konsystorza Administracji Apostolskiej w okresie WMG, ul. Chlebnicka 2. W latach 1817-37 mieściła się tu Szkoła Mariacka, pod koniec XIX w. mieszkanie urzędnika urzędu stanu cywilnego.

Gdańsk Główne Miasto. Brama cmentarna pochodząca z połowy XVI w. , będąca pozostałością dawnego cmentarza znajdującego się przy kościele Wniebowzięcia NMP.

Gdańsk, Dolne Miasto, narożnik ul. Łąkowej i Kieturakisa (niegdyś Śluza). W 1853 r. w dawnym Dworze Uphagenów otwarto szpital katolicki NMP, w którym do 1945 r. posługiwały boromeuszki. Na potrzeby zakonnic oraz chorych dobudowano do szpitala kaplicę, którą z czasem zaczęto rozbudowywać. W ten sposób powstał kościół Niepokalanego Poczęcia NMP, dostępny także dla katolików niebędących pacjentami. Szpital też był rozbudowywany: powstało skrzydło budynku wzdłuż ob. ul. Kieturakisa.