Pałac Opatów składa się ze Starego (XV w.) i Nowego Pałacu (XVII w.).

Nocne ujęcie katedry oliwskiej.

Pałac Opatów (dziś Oddział Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego) - dawna rezydencja opatów cysterskich. Widoczne na pocztówce dwukondygnacyjne skrzydło południowe, o cechach rokokowych, nakryte mansardowym dachem zostało odbudowane po II wojnie światowej z inicjatywy Muzeum Narodowego. Początkowo mieścił się w nim Dział Etnograficzny tegoż muzeum. Obecnie są w nim zgromadzone eksponaty z zakresu sztuki współczesnej. Oprócz ekspozycji stałej można w nim także oglądać wystawy czasowe. Pałac Opatów jest otoczony Parkiem Oliwskim; przylega z jednej strony do muru klasztornego. Pocztówka w obiegu od 1 IX 1917 r.

Park Oliwski - od 1955 r. im. Adama Mickiewicza. Początki parku na tym terenie sięgają XVI w. , czyli utworzenia ogrodu przylegającego do rezydencji opackiej. W XVIII w. przekształcono go w rokokowy ogród. Dalszym przekształceniom poddano na przełomie XVIII i XIX w., kiedy to powstały kręte alejki, mostki, pagórki, altany, kaskada na Potoku Oliwskim. W XIX w. park przekształcono w ogród dendrologiczny. Na pocztówce pokazana jest jedna z parkowych alej z równo przystrzyżonymi drzewami oraz krzewami.

Park Oliwski - od 1955 r. im. Adama Mickiewicza. Teren 13 ha, pomiędzy ul. Opacką a Opata Rybińskiego. Początki parku na tym terenie sięgają XVI w. , kiedy to przy rezydencji opackiej powstał ogród. W XVIII w. z inicjatywy opata Rybińskiego powstał rokokowy ogród; dalsze przekształcenia tego terenu dotyczą przełomu XVIII i XIX w. i są związane z pracami ogrodnika Saltzmanna. Na pocztówce pokazana jest jedna z alej parkowych z równo przystrzyżonymi drzewami oraz krzewami, którą spaceruje kobieta z dzieckiem.

Fragment Parku Oliwskiego (od 1955 r. im. Adama Mickiewicza). Grota szeptów (na przeciw której znajduje się druga taka sama). Obie groty pochodzą z przełomu XVIII i XIX w. , kiedy to powstały w parku takie różne atrakcje, jak pagórki, mostki, kaskada na Potoku Oliwskim. Na tej pocztówce dziewczyna próbuje usłyszeć, co druga osoba do niej szepce w drugie grocie (po przeciwległej stronie alejki).