Widok na fragment Oliwy z widoczną charakterystyczną bryłą archikatedry św. Trójcy, która pierwotnie (przez kilkaset lat była świątynią klasztorną cystersów). Początki tego kościoła sięgają XII w. Po kasacie zakonu cystersów, w 1 ej poł. XIX w. stał się świątynią parafialną dla katolików, zaś po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - podniesiony do rangi katedry. Obecnie - po ustanowieniu archidiecezji gdańskiej - pełni funkcję archikatedry.

Pocztówka pokazuje wnętrze Archikatedry św. Trójcy w Oliwie - niegdyś kościoła klasztornego cystersów - konkretnie ambit wraz ze znajdującymi się w nim ołtarzami. Większość ołtarzy pochodzi z fundacji opata Aleksandra Kęsowskiego oraz Michała Antoniego Hackiego. W centrum ołtarza, który widać na pierwszym planie znajduje się obraz Hermana Hana pt. "Ukoronowanie NMP" .

Nagrobek rodziny Kosów znajduje się w Archikatedrze Oliwskiej. Pochodzi z lat 1599-1600. Dzieło Wilhelma van den Blocke.

Stary wygląd muru otaczającego Archikatedrę Oliwską. Widok od strony ul. Bp Nowickiego. Obecnie furtka posiada inny kształt i nie ma wejścia z prawej strony.

Młyn Prochowy w Dolinie Potoku Prochowego (ob. ul. Kościerska 10), niegdyś własność cystersów oliwskich. Według numeracji z XIX w., był to młyn XXI nad Potokiem Oliwskim (i jego dopływami) - licząc od ujścia tego potoku do Zatoki Gdańskiej.

Część przypór Archikatedry Oliwskiej jest schowana wewnątrz świątyni. Katedra, podobnie jak inne opactwa cysterskie, architektonicznie podlega typowym cysterskim regułom budowania. Zasady, jakimi kierowali się cystersi wywarły zauważalny wpływ na lokalizacje opactw, ich architekturę, a także gospodarkę. Na pierwszy plan zawsze wysuwała się prostota i funkcjonalność całego założenia.