Archikatedra św. Trójcy widziana od strony zachodniej. Charakterystyczna fasada z portalem głównym pochodzącym z końca XVII w. oraz dwiema wieżami nakrytymi szpiczastymi hełmami. Przez kilkaset lat był to kościół klasztorny cystersów (przybyłych do Oliwy w 1186 r.), po kasacie zakonu kościół parafialny katolicki, zaś po ustanowieniu diecezji gdańskiej w 1925 r. - katedralny. Obecnie podniesiony do rangi archikatedry.

Część przypór Archikatedry Oliwskiej jest schowana wewnątrz świątyni. Katedra, podobnie jak inne opactwa cysterskie, architektonicznie podlega typowym cysterskim regułom budowania. Zasady, jakimi kierowali się cystersi wywarły zauważalny wpływ na lokalizacje opactw, ich architekturę, a także gospodarkę. Na pierwszy plan zawsze wysuwała się prostota i funkcjonalność całego założenia.

Pocztówka przedstawia refektarz– miejsca spożywania posiłków przez zakonników. Na ścianie można dojrzeć portrety opatów oliwskich.

Ambona została wykonana w drewnie lipowym, pokryta szlachetnym czarnym kolorem, zdobiona licznymi złoconymi kartuszami.

Główna nawa liczy 107 m długości (wewnątrz 97,6 m). Czyni to Katedrę najdłuższym kościołem w Polsce i jednym z najdłuższych na świecie. Fasada z wieżami wznosi się na wysokość 46 m.

Nawa północna znajduje się po lewej stronie kościoła - patrząc w kierunku ołtarza. Liczy dziesięć przęseł długości i nakryta jest sklepieniem gwiaździstym. Oświetla ją osiem zamkniętych ostrymi łukami okien.